ÇİNİCİLİK
Çinicilik bir el sanatıdır. Çini, toprağın önce vazo, sürahi, fayans, porselen, seramik vb. şekli verilip, sonrasında ateş ile pişirilmesi ile yapılır. Pişirme işleminden sonra üzeri çeşitli motiflerle süslenir.
Çininin en büyük özelliği sağlamlık, parlaklık ve canlı renklere sahip oluşudur. Tarih öncesinde yapılan çini, seramik tarzı ürünler günümüze kadar sağlam ve canlı renkleri ile kalabilmişlerdir.
Çinilerin parlak ve sert yüzeyine sır denir. Gerekli motifler yapıldıktan sonra çini sır maddesi ile kaplanır.
Çininin hammaddesi kaolin adı verilen beyaz kil, kuvars ve kireçtaşıdır.
Bu maddeler karıştırılır, çamur haline getirilir, içindeki tanecikli yapılar süzülür. Kalan çamur çini hamuru olarak şekil verilir, kurumaya bırakılır. Pişirme işlemi 1000 dereceye kadar ısıtılmış fırınlarda yapılır. Sır denen madde çiniye sürülür ve 1250 dereceya kadar ısıtılan fırınlarda tekrar pişirilir.
İznik ve çevresinde yapılan kazılarda prehistorik çağlardan kalan seramik parçaları ortaya çıkarılmıştır. Bu kazılar sonucunda İznik te İ.Ö. 7000 li yıllarda çinicilik sanatının yapıldığı düşünülmektedir.
Türk çini sanatı Karahanlılar'a dayanmaktadır.
Selçuklular zamanında çini sanatı mimari süslemede çok kullanılmıştır. Çinicilik sanatının en yiyi örneklerini Konya’da Alâettin Camii avlusundaki kümbetlerde, Sırçalımedrese, Karatay Medresesi gibi tarihi anıtlarda görmek mümkündür.Bursa Yeşil Camisinde de İznik çinilerinin en güzel örnekleri görülebilir. İznik ve Kütahya illerimizde çinicilik sanatının merkezi olan şehirlerimizdir.
Başımızı kaldırıp etrafımızdaki mimari eserlere baktığımızda çini sanatının en güzel örneklerini görebiliriz.
Yararlandığım Kaynaklar;
Çinicilik nedir?
Çini
Çinicilik
İznik çinilerinin tarihi
Kütahya çini ve tarihi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder